Οι σύγχρονοι «διωγμοί» των Χριστιανών

393

Η επίθεση αυτοκτονίας από φανατικό Μουσουλμάνο, πιθανότατα μέλος του ISIS, στον ναό του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 25 Χριστιανοί και άλλοι 60 τραυματίστηκαν έφερε πάλι στο προσκήνιο το θέμα των σύγχρονων «διωγμών» του Χριστιανισμού.

του Μιχάλη Στούκα από το Πρώτο Θέμα

Όπως είναι γνωστό στους περισσότερους, οι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών ξεκίνησαν από τον Νέρωνα, το 64 μ.Χ. και συνεχίστηκαν από όλους σχεδόν τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, ακόμα και από τους λεγόμενους «πέντε καλούς», πλην ίσως του Νέρβα (Τραϊανός, Αδριανός, Αντωνίνος και Μάρκος Αυρήλιος ήταν οι άλλοι τέσσερις). Επί Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211) απαγορεύτηκε (202) ο προσηλυτισμός στον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, από τη χρονολογία αυτή μπορεί να γίνει λόγος για πραγματικούς διωγμούς. Ο Δέκιος, ο Βαλεριανός και, ιδιαίτερα, ο Διοκλητιανός, το 303-304, εξέδωσαν διατάγματα για διωγμούς. Μέτρα κατά του Χριστιανισμού πήραν έπειτα ο Γαλέριος, ο Μαξιμίνος Δάιας και ο Λικίνιος. Οι διωγμοί τερματίστηκαν επι Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ελάχιστα γνωστό είναι ότι και επί Ιουλιανού, του επιλεγόμενου Παραβάτη ή Αποστάτη (361-363) υπήρξαν διώξεις Χριστιανών. Ο κορυφαίος βυζαντινολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κύριος Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για μία ακόμα φορά, μας ανέφερε τα εξής: «Όλοι οι γνωστοί ερευνητές που έγραψαν μονογραφίες για τον Ιουλιανό αναφέρουν διώξεις (όχι «διωγμούς» με την παλαιότερη έννοια από την εποχή των κατακομβών) των Χριστιανών στη σύντομη βασιλεία του Ιουλιανού, αλλά νομίζω», τόνισε ο κύριος Σαββίδης «ότι οι διώξεις αυτές δεν ήταν τόσο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κρατικού σχεδίου αλλά οφείλονταν μάλλον στον εκνευρισμό και την οργή που προκαλούσε στον Ιουλιανό η κριτική που δεχόταν από τους Χριστιανούς». Βέβαια, μετά το 337 και τη βασιλεία του Ιουλιανού, οι λεγόμενοι Εθνικοί υπέστησαν με τη σειρά τους βίαιες και συχνά συστηματικές διώξεις μέχρι την εδραίωση του Χριστιανισμού, η οποία σε κάποιες περιοχές όπως η Μάνη που εκχριστιανίστηκε τον 9ο αιώνα, έγινε σε βάθος αιώνων.

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα. Η επίθεση του ISIS στην εκκλησία της Συρίας αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας αντιχριστιανικών ενεργειών: η προσπάθεια δήμευσης από την Αίγυπτο της περιουσίας της ιστορικής Μονής του Σινά, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμιά είναι μερικές από αυτές. Τραγικότερο όλων όμως είναι οι σφαγές, οι απαγωγές και άλλες βίαιες πράξεις σε βάρος Χριστιανών, σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής και η καταστροφή συχνά το κάψιμο, εκκλησιών.

Ενδεικτικά, στη Νιγηρία από το 2000 μέχρι σήμερα, 62.000 (!) Χριστιανοί έχουν χάσει τη ζωή τους από επιθέσεις Μουσουλμάνων… Άρθρο του Bruce Thornton για το Hoover Institution του 2013 αναφέρει ότι κάθε πέντε λεπτά ένας Χριστιανός χάνει τη ζωή του με βίαιο τρόπο (ο τίτλος του άρθρου είναι «Christian Tragedy in the Muslim World», δηλαδή «Χριστιανική Τραγωδία στον Μουσουλμανικό Κόσμο»). Οι σύγχρονοι διωγμοί των Χριστιανών γίνονται από το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, στο Ιράκ, τη Συρία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (Κονγκό-Κινσάσα), τη Μοζαμβίκη και, ιδιαίτερα, τη Νιγηρία.

Εκτός από όσα αναφέραμε παραπάνω, οι Χριστιανοί αναγκάζονται με τη βία σε εξισλαμισμό, μια πρακτική γνώριμη από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, πέφτουν θύματα βιασμών και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός βρίσκεται σε έξαρση, ιδιαίτερα μετά το 2013. Σύμφωνα με το fondapol.org, από το 2013 ως τον Απρίλιο του 2024, είχαν γίνει από ισλαμιστές, παγκοσμίως, 56.413 επιθέσεις, με τουλάχιστον 204.937 νεκρούς! Βέβαια δεν ήταν όλοι αυτοί Χριστιανοί. Στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά για ισλαμικές επιθέσεις από το 1979. Συγκεκριμένα, από το 1979 ως το 2000 έγιναν 2.194 επιθέσεις από ισλαμιστικές οργανώσεις με 6.817 νεκρούς, ενώ από το 2001 ως το 2012, οι επιθέσεις αυξήθηκαν σε 8.265 και οι νεκροί έφτασαν τους 38.817. Δεν δαιμονοποιούμε σε καμία περίπτωση το Ισλάμ, σεβόμαστε απόλυτα την πίστη και τις λατρευτικές συνήθειες των Μουσουλμάνων και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που ζούμε σε μία χώρα όπου οι συμπατριώτες μας Μουσουλμάνοι της Θράκης συμβιώνουν αρμονικά με τους Χριστιανούς της περιοχής.

Προβλήματα βέβαια υπάρχουν και σίγουρα θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα πράγματα, αλλά οι παθογένειες του ελληνικού κράτους δημιουργούν προβλήματα σε όλους μας… Δεν υπάρχει πιο «τρανή» απόδειξη για τις συνθήκες διαβίωσης της μουσουλμανικής μειονότητας από το γεγονός ότι, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 ζούσαν στη Θράκη περίπου 90.000 Μουσουλμάνοι και το 2011 ο αριθμός τους έφτασε τις 120.000. Ειλικρινά χαιρόμαστε γι’ αυτό. Την ίδια ώρα η Τουρκία, κράτος με γεμάτο ποινικό μητρώο, κάνει λόγο για «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη και, εσχάτως στα Δωδεκάνησα, που δεινοπαθούν. Ούτε ο όρος «τουρκική» υπάρχει στη Συνθήκη της Λωζάνης για τη μειονότητα της Θράκης ούτε καμία αναφορά σε τουρκική ή μουσουλμανική μειονότητα στα Δωδεκάνησα (που βέβαια το 1923 βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή) γίνεται πουθενά. Διαχρονικά, το ελληνικό ΥΠΕΞ σιωπά, αντί να απαντήσει στην Τουρκία με γεγονότα: την εξαφάνιση (σχεδόν) της ελληνικής μειονότητας, έτσι χαρακτηρίζεται στη Συνθήκη της Λωζάνης, της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου…

Ας επανέλθουμε όμως στο σήμερα. «Η πιο διωκόμενη θρησκεία στον πλανήτη είναι ο Χριστιανισμός» είπε ο ιερέας και συγγραφέας πατήρ Λίβυος και συντασσόμαστε μαζί του. Οι διεθνείς οργανισμοί και διάφορες (περίεργες και μη) οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλείνουν τα μάτια και σφυρίζουν αδιάφορα για τα εγκλήματα σε βάρος μιας θρησκείας με σχεδόν 2,5 δισεκατομμύρια πιστούς παγκοσμίως.

Έχουν γίνει λάθη από τις ηγεσίες των Χριστιανικών Εκκλησιών; Σαφώς και έχουν γίνει. Σκάνδαλα κάθε είδους, ακόμα και σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, παρέμειναν ατιμώρητα. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επίσης έχουν υπάρξει επιλήψιμες πράξεις, κάποιες από τις οποίες δεν είδαν καν το φως της δημοσιότητας. Αυτό όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν, Μουσουλμάνο, Βουδιστή, Ινδουιστή ή πιστό όποιας άλλης θρησκείας να προβαίνει σε εγκληματικές ενέργειες σε βάρος Χριστιανών τον 21ο αιώνα.

Δυστυχώς, όπως βλέπουμε πυκνά στα σχόλια των αναγνωστών του protothema.gr υπάρχουν πολλές και πολλοί που εκφράζονται με άκρως υποτιμητικούς και απαξιωτικούς όρους για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η λέξη «Χριστιανοταλιμπάν» προσβάλλει αυτούς που την λένε, όχι αυτούς στους οποίους, υποτίθεται ότι, απευθύνεται. Δεν υποχρέωσε κανείς όλους τους επικριτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας, να γίνουν «καλοί Χριστιανοί». Η ανεκτικότητα της Εκκλησίας μας είναι το βασικότερο στοιχείο της, πέρα από το «αγαπάτε αλλήλους». Επανειλημμένα ο Χριστός, οι κληρικοί και τα θεία διακωμωδούνται στη χώρα μας και η Εκκλησία της Ελλάδος παρεμβαίνει μόνο σε ακραίες περιπτώσεις. Το τι κάνουν ορισμένοι φανατικοί θρησκόληπτοι είναι πρόβλημα των ίδιων. Όταν θίγεται ο Μωάμεθ ξεσηκώνεται ο πλανήτης. Ας πάνε οι κύριοι αυτοί που χλευάζουν τον Ιησού στην Ελλάδα, να κάνουν το ίδιο με τον Μωάμεθ σε μια μουσουλμανική χώρα. Οι διάφοροι δικαιωματιστές, μέλη της LGBTQ κοινότητας και άλλοι… παραπονούμενοι, πώς αντιμετωπίζονται από το Ισλάμ; Μήπως αποκεφαλίζονται ή ρίχνονται από τις ταράτσες πολυώροφων κτιρίων στο έδαφος; Οι ακραίες φεμινίστριες, ας πάνε μια βόλτα με ακάλυπτο πρόσωπο και «ελαφριά» ρούχα σε μια ισλαμιστική χώρα. Σε χρόνο dt θα βρεθούν σε κάποιο σκοτεινό μπουντρούμι χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα…

Υπάρχουν και πολλοί «εισαγόμενοι» Μουσουλμάνοι στη χώρα μας και κάποιοι νεόκοποι Έλληνες Μωαμεθανοί που έχουν αναλάβει την υπεράσπιση του Ισλάμ στο ίντερνετ. Το θέμα δεν είναι τι γράφει το Κοράνι, αλλά τι γίνεται στην πράξη. Υπάρχει ή όχι σειρά ενεργειών σε βάρος του Χριστιανισμού παγκοσμίως; Το αν οι δράστες ενεργειών όπως η πρόσφατη στη Συρία είναι ακραίοι ή διαγώνιοι ή μεσαίοι ισλαμιστές είναι δευτερεύον. Οι 62.000 νεκροί Χριστιανοί στη Νιγηρία τα τελευταία 25 χρόνια, πλήρωσαν με τη ζωή τους την πίστη τους και τίποτα άλλο. Σεβόμαστε απόλυτα το δικαίωμά σας να είστε Μουσουλμάνοι, σεβαστείτε κι εσείς το δικαίωμα 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων να είναι Χριστιανοί…